Dzier włochaty - szkodnik szkółek leśnych i magazynów
Dzier włochaty (Harpalus rufipes) jest szkodnikiem zaliczanym do rodziny biegaczowatych występującym na terenie szkółek leśnych i magazynów. Ten czarny owad niszczy truskawki, buraki cukrowe, rośliny strączkowe i ziarna zbóż. Bardzo często ten czarny robak pojawia się też w naszych domach do których wlatuje on przez okna lub drzwi.
Biegaczowate (Carabidae)
Biegaczowate do których zaliczany jest dzier włochaty są wyjątkowo liczną grupą chrząszczy. Liczą one sobie aż 30 000 gatunków. Około 500 z nich występuje w Polsce. Biegaczowate dorobiły się nawet odrębnej dziedziny nauki zajmującej się badaniem tej grupy zwierząt. Nauka ta to karabidologia, a za jej prekursora w Polsce uważa się Michała Rybińskiego. Najbardziej znanym, choć nie z powodu badań na biegaczowatymi karbidologiem w Polsce jest Jan Szyszko kilkakrotnie pełniący funkcję ministra ochrony środowiska lub środowiska.
Rozmiary biegaczowatych są dość zróżnicowane. Owady te mają od kilku do nawet stu milimetrów długości. Są to zatem naprawdę duże robaki. Biegaczowate występujące w Polsce mają od 1,8 do 40 milimetrów długości. Biegaczowate mają charakterystyczny wygląd. Ich głowa jest niewielka, węższa niż przedplecze. Pokrywy biegaczowatych mogą być gładkie lub znajdować się mogą na nich liczne rowki lub guzki. Nitkowate lub szczeciniaste czułki biegaczowatych składają się z jedenastu członów. Żuwaczki biegaczowatych są silne, a nogi smukłe. Larwy biegaczowatych mają silne szczęki i trzy pary nóg.
Biegaczowate są w większości drapieżnikami. Nierzadko zdarza się, że polują one na zwierzęta znacznie większe od siebie na przykład na płazy. Polowania biegaczowatych najczęściej odbywają się nocą. Za dnia przebywają one pod kamieniami lub w ściółce. Biegaczowate potrafią szybko biegać co umożliwia im doganianie ofiar. Jeśli zatem zauważymy, że gdzieś porusza się szybki owad, szybki chrząszcz lub szybki robak to bardzo prawdopodobnym jest, ze mamy do czynienia z przedstawicielem biegaczowatych.
Po dogonieniu ofiary te szybko biegające owady uśmiercają ją za pomocą silnych żuwaczek. Wiele gatunków biegaczowatych odżywia się pozajelitowo. Jedynie nieliczne biegaczowate odżywiają się pokarmem roślinnym.
Jak wygląda dzier włochaty?
Dzier włochaty ma od 11 do 16 milimetrów długości. Ciało dziera włochatego pokryte jest krótkimi włoskami. Głowa dziera włochatego jest duża i wyraźnie oddzielona od reszty ciała dziera włochatego. Odwłok i przedplecze dziera włochatego są wydłużone. Ciało dziera włochatego jest czarne z wyjątkiem pomarańczowych lub czerwonych, wyposażonych w haczyki odnóży. Zaczerwienione są także krawędzie pancerza. Krawędzie pancerza i odnóża dziera włochatego są czerwone lub pomarańczowe.
Żerowanie - co je dzier włochaty?
Dzier włochaty jest drapieżnikiem może jednak odżywiać się również pokarmem roślinnym.
Występowanie dziera włochatego
Dzier włochaty jest pospolitym owadem. Występuje na terenie Ameryki Północnej, Europy, północnej Afryki, Azji Środkowej, Iranu i Japonii. Występuje w całej Rosji z wyjątkiem jej najdalej na północ wysuniętych krańców. Zadomowił się te na wielu wyspach położonych na Atlantyku w tym między innymi na Azorach, Maderze, Wyspy Kanaryjskie i Wyspach Zielonego Przylądka.
Jeśli chodzi o konkretne środowiska w których pojawia się dzier włochaty to jest ich bardzo wiele. Pojawia się na terenie pól, łąk, lasów i wilgotnych bagien. Dziery włochate często pojawiają się na terenie domów i mieszkań. Najczęściej te szybkie robaki po prostu wlatują do nich przez okna. Nierzadko zdarza się, że dziery włochate pojawiają się w okolicach domów w dużych ilościach. Do domów dziery włochate przyciąga przede wszystkim ciepło. Domy często są dla nich schronieniem podczas zimy.
Rozmnażanie się i rozwój dziera włochatego
Samice dziera włochatego składają jaja w ziemi. Jaja mogą być składane przez samice dziera włochatego za równo na terenie wilgotnym jak i suchym. Składane są one przez te czarne robaki od maja do lipca. Larwy dziera włochatego żywią się za równo roślinami jak i innymi gatunkami owadów. Osobniki dorosłe dziera włochatego pojawiają się od końca marca lub początku kwietnia do września lub października. Za równo larwy jak i osobniki dorosłe dziera włochatego mogą hibernować przez okres wynoszący do dwóch lat.
Straty powodowane przez dziera włochatego
Osobniki dorosłe dziera włochatego są szkodnikami ponieważ mimo tego że przede wszystkim są one drapieżnikami w ich diecie znajdują się również nasionami zbóż w tym zwłaszcza pszenicy. Bardzo często zdarza się też, że dziery włochate żerują na truskawkach i burakach cukrowych.