Kornik drukarz - Anatomia owada
Kornik drukarz należy do chrząszczy z rodziny kornikowatych. Jego ciało posiada kształt owalny lub kolisty o długości od 1 do 9 mm oraz występuje w kolorach szarym, czarnym, a także brunatnym. Owad posiada głowę znacznie mniejszą od tułowia, a także wyróżnia ją krótki, ale szeroki ryjek.
W przypadku larw ich ciało jest wygięte w łuk, a także posiada żółtawobrunatną głowę oraz białe ciało. Poruszanie larw jest bardzo łatwe, gdyż wyposażone są one w różne wypukłości, kolce oraz szczecinki. Dzięki temu owady drążą duże tunele.
Kornik drukarz - Rozwój
Kopulacja i rozród u tych insektów przypada w ciepłe miesiące, a mianowicie od marca do lipca. Dodatkowo owady wybierają raczej ciepłe i pełne słońca dni. Jaja składane są przez samice w tkance roślinnej, do której samica dostaje się poprzez wygryzienie otworu. Insekty te bytują na różnych roślinach, a także ich częściach. Niektóre gatunki wybierają gałęzie lub korzenie, inne zadowalają się korą drzew. Zauważa się, że insekty te wykonują żer uzupełniający w przypadku młodych, a także żer regeneracyjny u dorosłych osobników. Starsze insekty zajmują się tworzeniem nowych miejsc żerowania i zakładaniem kolonii. W klimacie umiarkowanym zazwyczaj rocznie powstają dwa pokolenia korników. Jak wiadomo ma to bardzo niekorzystne znaczenie gospodarcze.
Kornik drukarz - Zakres występowania
Kornik drukarz jest najczęściej występującym gatunkiem tego owada. Preferuje on żerowanie na drzewach takich jak świerk pospolity, a także jodła, sosna, modrzew czy limba. Szczególnie często spotyka się go na osłabionych lub starych drzewach. Znaną metodą rozpoznania, że dane drzewo zostało porażone przez insekta jest zauważenie strugi spływającej po korze żywicy. Jest to nic innego jak reakcja obronna danej rośliny.
Kornik drukarz - Skuteczne metody walki
Jak wiadomo w lasach gospodarczych znajduje się najczęściej wiele świerków pospolitych. Korniki preferują najbardziej właśnie te drzewa, dlatego ich inwazja jest bardzo duża i niekorzystna. Dodatkowo insekty te potrafią bardzo szybko się rozprzestrzeniać.
Do naturalnych metod przeciwdziałania inwazji kornika należy przede wszystkim wprowadzanie na dany teren ich naturalnych wrogów takich jak dzięcioł, grzyby, owady drapieżne. Najczęściej żywią się one larwami owadów, ale zabijają także dorosłe osobniki. Potrafią one zdziałać wiele lecz zazwyczaj dopiero pi pewnym czasie.
Doskonałym i sprawdzonym pomysłem jest stosowanie różnorodnych pułapek, które pozwalają analizować liczebność populacji kornika oraz jej stan.
Groźny owad - wołek zbożowy